Makas / Ahmet Yalçınkaya

zamanı kesmekte sır verir gibi
ruhunu arayan şu ikiz köle;
toprağında hüküm süren perinin
elleri ne kadar benzer ki güle,
efsundan kaçamaz kesilen bile…

sabah bunca yorgun akşam sancılı,
kesmeye adanmış fani hayat bu;
irade parmağa geçmiş ya hatır
perinin elinde pusat kokusu,
köle memnun; bitmez gaflet uykusu!