Buruk Bekleyişler / Ahmet Yalçınkaya

Kırk yıl olmuş kalbin zemherisinde,
Kardelen sabrıyla gözlerim seni…
Hasretin çağ yakan tutsak sesinde
Hüzün deprem deprem sarsıyor beni.

Hayalin aklımda bir çeşit boşluk…
İzlerim kanayan her coğrafyadan.
Umut ne acayip, sanki sarhoşluk;
Hem geceden koyu hem keskin sudan.

Bu buruk bekleyiş, özlem ve isyan
Anılarda canlı ateş ve sızı.
Alev bize derman, nimettir nisyan,
Evrenimin kayıp giden yıldızı…

Korkularda böyle savrulsam bile
Çok dağları aştım yol bulunmadık…
Seni düşlerimden sökmen nafile,
Sarmaşık gibiyim, tutkun ve sadık.