Dirilmek Bir Bahar Düşü Gibidir / Ahmet Yalçınkaya

zaman geçmek nedir
bilmediğinde
tuz buz olmuşsa hayaller,
gökyüzü katran olup örttüğünde
tüm beklentileri gündüz vakti
ümit bir posta kuşu gibidir
her düşleyişte
ancak kafestedir

işte tam o vakitte
açan bir çiçeği görür ve kanat çırpar
anlar ki ümit: mahkumdur

olsun… ne olursa
değil mi ki o çiçeği görmüştür
duyar huzurla bütün kuşların sesini,
ümit hayallerin aşı gibidir,
canı tazelenir var olanların:
dirilmek bir bahar düşü gibidir…

ne kara gecelerin kara örtüsü
ne kayıtsızlığı taş yüreklerin
gölge edebilir çiçeklere,
ve ağacın tutkusuna yaşamak için
ne de taş koyabilir
baharın yaşama sevincine,
ocağına hayalle tutuşan evlerin

ağaçta kaynayan bir özsu vardır
ümit onun azığı ve gücü
bahar ona hayat veren güneşi,
işte bu yüzden yüzü gülerek gelir
tüm zulmetlere karşı koyabilir

bahar ki günün şafak vakti
bahar ki kanı kaynayan ergin,
ikindilerin olgunluğu yoksa da
bahar bir yumurtanın açılma vakti
ve başlangıcıdır en uzun seferin

bahar dirilişin kendisi, evet
dirilmekse bahar düşü gibidir