DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Adam ve Kadın 2 / Âdem Efiloğlu

“Bazen sözcüklerin söyleyemediğini sessizlik söyler”

 

Adam;

Zamana geç kalan fısıltı

Emanet bir ömre hüküm giydirdi

Erkeklik onuruyla gerdi göğsünü

Parmaklarından üşüdü kelimeler

Ve yüreğinden kaçıştı bütün gerçekler

Dilini terbiye etti

Sessizliğiyle

 

Kadın;

Bilmeden sessiz duvarlara

Siluetini çizdi aşkın senelerdir

Kirli bir yüzün terennümünde

Hezeyana kapıldı sessizce

Ayak parmakları ucundan aşırdı

Dudağının kenarından geçen gülüşleri

Anlamadı hiç kimse

 

Adam;

Güneşi tuttu elleriyle

Evrenin her köşesini aydınlattı gözleri

Kızıl bir alevin ortasında

Yeniden atmaya başladı kalbi

Elinde kalan hayat tortularıyla

Yaşam öyküsünü yazdı yeniden

 

Kadın;

Açmayan kadın çiçeklerini

Çocuk gülüşlerine adadı

Kadınlığını feda etti zamana

Bedenini  

Kalbini

Murat’ın gözlerinde demlerken baharı

Işıksız odalarda doldu doldu

Ağladı …

 

 

 

 

 

Not:

 

Ansızın kalbini açtı bir aşka

Diyordu hayat bu bu ise başka

Seninle olsaydı ezelden keşke

Hasreti kalbine bağlarken kadın

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 15 eseri bulunmaktadır.