Bir Kardelen Ol / Şerife Teber
Bir kardelen ol bir kış vakti
Boynu bükük ama onurlu
Yağsın üstüne kar taneleri
Yeryüzü giysin gelinliğini
Dur sen üzülme sakın!
Sözünde durmayan hercai utansın
Bir kardelen ol bir kış vakti
Bir deli rüzgar esip savurmasın
Yüzüne hasret sabahın güneşi
Tohumuna gebe bu esmer toprağım
Filizlenmeyen hercai utansın
Bir kardelen ol bir kış vakti
Barışı bekleyen bir savaş
Savaşta ölen bir çığlık gibi
Mahkuma kanadında özgürlük
Avucunda bir tutam sabır götür
Geceyi kahra gömen hercai utansın
Bir kardelen ol bir kış vakti
Feleğin ahından feryat etsin gökler
Şimşekler ateş etsin kin kusan yüreklere
Ve kefenini giysin ak sakallı bulutlar
Yas tutmayan hercai utansın
Bir kardelen ol bir kış vakti
Yalnızlığına ağlasın iki gözüm iki çeşme
Hatıralarına pusu kurmuş cellatlar
Yüreğim kayıp bir ülkede
Şehrinden intikam alan hercai utansın.
Bir kardelen ol bir kış vakti
Yağmurlarında ıslansın gözbebeklerim
Bir seher vakti ölen bedenimi
Annelerin gözyaşıyla yıkasınlar
Mezar taşım olmayan hercai utansın
Kalemine sağlık Şerife Teber hocam.