Yamalı Cübbem / Şerife Teber

İçim çığlık çığlığa suskun ey gönül
Sessizliğinde boğuluyorum
Üstüme toprak serperken
Bir yanım kefene sarılı
Bir yanım çiçek açmış bahçende

Omuzlarımdan sarkar
Yamalı cübbem!
Kırıklıklarım dökülür avuçlarıma
İnfaz edilen hayallerimiz gelir aklıma
Geceleri darağacında sallanırken
Ay ağlar yıldızlar ağıt yakar

Kış karları, bahar çiçekleri
Gündüz ,güneşi gece, ayı
Umutlar yarınları
Ben ise seni düşlerim

Bir bebeğin gülüşünde
Saklıdır kahkahalarım
Meçhule giden bir beden
Yuvarlanır uçurumdan
Kurumuş denizlerin yetim evlatları
Ah o uçan martılar yoldaştır bana

Taşınmaz kumlar var bahçemde
Bahçem çöl olmuş heybemde
Seraplar içindeyim
Yusuf’u aramaktadır gözlerim.