Sözün Yarısı / Ayşe Arslan

Dikenin başı göğe değdi
Güllerin gönlünü biçti biçeli
Toprağa gömüldü sözün yarısı
Yarısı ise hâla kursağında
Göbeği şişman adamın
Elleri nasır budamaktan
Buda buda nereye kadar
Nasır tutsa bitmez eller
Kıvrılarak çıkarttı başını
Küçüğü yılanın
Görmüyorsun ama dolanmış işte
Dolanmış insan diline
Sokup duruyor zehrini akıtarak
Ölü ruhlar doğuruyor
Çatlamış yumurtalar
Odalarında sakladıkları saksılarda gömülü
Aranan insanın tebessümü
Şimdi yontmuştun oysa
Eski taş mı kaldı
Tüm taşlar başı yardı
Anladım ki ya da boşver anlamadım
Her koyuna bir ip
Her boğaza bir düğüm
Sözün yarısı karnın içinde gömülü
Dili soktu zehri yuttu
Felç geçirdi insan
İnsan kan beyninde gözü tepede
Ayaklarının ucunda sessiz
Yükselmek ister baş üstünde
Baş ezerek
Ezerek yükselen peh
Yükseldiği kadar girdi ateşe
Düş ateşe yan ateşe
Hak ettin ey kibir
Burnu sanki kukla ipine bağlı
Az daha kalksa havaya
Boynu kırılacak
Kırılacak
Kırılsın
Ne kadar burnu havada varsa
Tüm boyunlar kırılsın