Tek / Ayşe Arslan

Bekledim
Güller kuruyana
Dikenleri dökülene kadar
Dökülsün yar
Kanıyor
Belki dökülür bırakır kanatmayı
Gün batımındaki güneş kadar
Belki denize çarpan dalga kadar
Silinip giden umutlarım
Gülün külü kalsa
Yine de yok olur kayalara çarpa çarpa
Dalgalar
Korku gibi
Huzursuz sevgilerim
Oysa neydi duam, umudum
Bir ressamın çizdiği güvercin kadar özgürüm
Ama o resmin içine hapsolan da benim
Karışık tüm renkler
Kayıp aşk kayıp renk
Hepsi yalan
Gerçek Tek
Aşk Tek
Sonsuzluk Tek
Ve mavi
Deniz kadar huzur
Dalga kadar yok
Var olan Tek