Ey Çocuk / Ayşe Arslan

Ey çocuk
Gözyaşlarında boğulacağımız gün yakın
Dur demeyen herkesin sonu hazin
Bu bozuk düzenin kalbi çürük insanlarla dolu içi
İçimizin yangın yerine döneceği gün yakın
Mazlumun kanıyla yüzünü yıkayanların
O kanda boğulacağı gün yakın
Arttıkça zalimin zulmü
Yülseldikçe yükselir arşa mazlumun ahı
Ne elimiz değiyor kanayan yüreğine
Ne kesilen sözüne sözümüz
Değmiyor nefesine nefesimiz
Bir kuru acı sadece bizimkisi
Seninle ağlamadıktan sonra
Seninle can veremedikten sonra
Seninle etten bir set olamadıktan sonra
Yaşıyoruz aynı yediğimiz içtiğimiz aynı
Aldığımız nefes aynı
Söyle ey çocuk nasıl üzülmek bizimkisi
Vicdanımızın sızısıyla acılara boyanacağımız gün yakın