Güneşim Ol Zaman / Zelal Kıran

Düşünüyorum da
güneşten uzak
ne yapardım, çaresizliğimle
sahte olan bahara mı
buruşmuş küf kokan anılara mı
sarılırdım…
belki de bir düş bulutuna,
bir umut çiçeğine
zamanın bir köşesine
bulmaya çalışırdım kendimi
dertleşerek gül dalındaki bülbülle
gizli bahçemin kuytusundaki
solmayan gülümden bahsederek
dilime dolanmış sessiz türküleri
dizelere nakşolan yüreğin rengini
geri gelmez çocukluğumu
bütün yarım kalmışlıklarımı
oysa ben, zamanın
güneşim olmasını isterdim
sonra sırtlayıp onu
tırmalardım en sarp kayalıkları
kalbimin sancılarını avuçlayıp
güvenli limana sığınırdım.
Bu Yazarın Diğer Yazıları (Toplam: 6 adet)
Dünyanın Yaraları / Zelal Kıran
14 Aralık 2021
Kelebek Gibi / Zelal Kıran
29 Ağustos 2021
Merhaba / Zelal Kıran
29 Mayıs 2021
Kelebek Gibi / Zelal Kıran
10 Mayıs 2021
Kar / Zelal Kıran
10 Ocak 2021
Kendini Özler mi İnsan / Zelal Kıran
15 Kasım 2020