Şiirler / Shelale Adilgizi
Gedərəm
Gedişin də möhtəşəmdi ürəyimdə;
Gedən sənsən…
Tufan qopur gözlərimdə;
Gedən sənsən…
İstəmirəm, söyləmə də
Gedişinin səbəbini…
Sus!
Səmtini də göstərmə mənə
Gedəcəyin uzaq yerin…
Baxmaram
Heç nəyə, heç kimə;
Mən də gedərəm səninlə.
Gedərəm…
“Sənsiz yaşamaram!” sözümə
Sahib çıxaram!
Dolayaram dikdabanıma dünyanı,
Çiynim üstdən arxaya ataram…
Və…
Və harda olsan,
Gəlib səni taparam!
Zirvələr
Zirvələrə qar tez düşər,
Zirvələrdən qar gec düşər…
…Dərddi zirvə,
Dərddi qar bəzən…
Çəkir dağın sinəsinə cığır-cığır naxışlar…
…Çəkilir dərdlər,
Ağarır saçlar,
Bir-birinin başına sığal çəkmək üçün
Üst-üstə qalaqlanır yaşlar;
İnsan qocalır…
Ot basan cığırlar insan ömrünə dolandıqca
Dərd də candan bac alır;
Və bir gün, sadəcə,
Xatirəyə dönür insan…
Bir gün də onu xatırlayanların
Yaddaşında itir insan…
Sus
Gözlərimə mil çəkərəm;
Əksin görən olmasın…
Dilimdə tikan əkərəm;
Adını bilən olmasın…
…Külli-aləm nakam qalsın
Sevgimiz boyda sirdən…
Sus!
Sən də pıçıldama eşqimizi dənizə…
Büküb-bürmələyib əmanət etmişəm
Eşqimizi ömür düyünçəmizə…
Sus!
Adını dilimdən,
əksini gözlərimdən,
səni ürəyimdən oğurlayan
pisniyyət fələk oyanar birdən…
Dərd
Qapımı açıq qoymuşam,
Pəncərəmdən qəfəsləri sökmüşəm…
Gözlədiyim oğrunun
Uğruna dua əkmişəm
Ovcumun çat yerində…
Oğru üçün “əl kitabı” da yazıb qoymuşam
Ömrümün bir küncündə…
Gülüşlərin divarların yaddaşında,
Addımların həyətimin hər daşında,
Baxışların əl güzgümdə,
Eşqin də ürəyimdədi…
…Bir heybə də tikmişəm oğru üçün,
Naxışları sənin “dərd” dediyindəndi…
İz
Qolumda tapammıram,
Ruhumda izi qalıb
Biləyimə dişlərimlə taxdığım saatın…
…Nə gözəl yaşayırdıq ömrü…
Nə gözəl “hesablayırdıq” vaxtı…
“ Quşlar uçanda…”
“Kəpənək qanadında…”
“Lalələr qızaranda…”
“Sərçə içib doyanda…”
… Nə qocalığa işləyir,
Nə yarısı olurdu günümüzün…
Nə ölümə az qalır,
Nə gözü doyurdu ömrümüzün…
… Ruhumda izi qalıb
Biləyimə dişlərimlə taxdığım saatın…
Krallık
İtirilmiş krallıqdı uşaqlıq…
“Cızza” sözünə gülən,
Palçıqda ayaqyalın yüyürən,
Qumda yuvarlanan,
Şirni üçün ağlayan kral idik biz…
…Cığallığımız “Beşdaş”dakı
Beşinci daş boydaydı…
Küskünlüyümüz çəkilən
çeçələ barmaq qədər…
Kədərimiz boyumuzdan kiçikdi…
Gülüşümüz göy qədər…
…Nənəmin corabının başından çıxardığı
“saqqız pulu”ydu “sevinc” deyə ölçdüklərimiz…
Böyüdük…
…İtirdik krallığımızı…
…Əcəl aldı nənəmizi…
Böyüdükcə yanlış çıxdı
Həyata dair bütün bildiklərimiz…
Həqiqət
Sonunda sevdalıların
Muradına yetdiyi nağılları söylə mənə…
Arzulardan çay dəmləyim…
Xəyalları film kimi izləyək…
Deyək-gülək…
Ümidlərin dibçəyinə sevinc göz yaşı tökək…
Sonra…
Sonra da çıxaq vüsal şəhərinin
Ən yüksək nöqtəsinə…
Ordan seyr edək həqiqəti;
Ayrılığın ulduz –ulduz parladığı zülməti…
Şairin Sevgisi
Gəldin…
Sevdim…
Getdin…
Qırıldı ürəyim, çilikləri izlərinə səpildi…
Ağlım yüz dəfə ürəyimə:
“Unut!”-deyə təpindi…
Getdin…
Sevdim…
Sevdim yenə,
Həsrət əkdim ömür-günə…
Sevmədin…
“Sevdim!”-demədin bir kərə…
Barı, xatırla, unutma,
Bir şair sevdi səni;
Duyğuları bakirə…
Ayrıldıq
Dərd tapıldı
Canımda sən adında…
Bax, sənsiz “bəxtiyar” oldum;
Dərmanlara “yar” oldum…
…”Xərçənglər gözəl sevir” –
çıxdı bu gün bürc falım…
Mən səni çox sevdim,
Xərçəng həzin halımı…
…Ovuc-ovuc içdiyim
Dərmanlar da utancaq
Ağrımı kəsmir deyə…
Ayrıldıq…
Adın yazılı qaldı
Cibimdəki “kimliyə”…
Masal
Qonşuya duz dalınca,
Yoxsa quzu qaytarmağa
göndərmisən uşaqları, İlahi?
Uzatdığı saqqız qədər tanıyırdı uzağı,
Qolundakı diş yeriylə ölçürdü vaxtı…
Çərpələngə ad qoyurdu: “Qaranquş”…
Parabüzən axtarırdı göndərə pay dalınca:
“Uç-uç baba, get gətir payımı… Uç!”
Dağ çayında yuyurdu ayaqlarını,
Moruq ləkəsinə qatırdı
Cızılan barmağının qanını…
Hər şeyi səndən istəyən,
Küsməyi-barışmağı bir oyunluq çəkən
Uşaqları hara göndərdin, İlahi?
Göstər getdikləri yeri…
Bu ömrü yanlış gəldik,
Qayıdaq geri…
Çiçəklərə Su
Ləçək-ləçək ayırdığım
Çobanyastığı sevindi;
Gəldiyin yollara səpdim…
Qolumun üstə düzdüyüm
Qərənfillər qəhərləndi;
Getdiyin yollara səpdim…
Unutduğun adım olsa,
Unut…
…Dərdinə dönməyim…
Bircə onu unutma ki,
Gözümün bəxtinə düşüb
Çiçəklərə su verməyim…
Mavi Rəngli Məhəbbət
Narıncı donlu günəş
Dənizlə sevişəndə gəl…
Küləklər ehtirasını
Yağışla söndürəndə gəl…
Dünyanın elə vaxtı,
Elə günündə gəl ki,
Kəpənəklər rəqs eləsin
Nəğməsiylə sevdanın…
…Elə gəl ki,
ortaq olsun inancımız:
mavi rəngli məhəbbətin
qucağında uyuyarkən
Ay olacaq balıncımız…
Pambıq Şəkəri
Böyüyürdüm…
Dinləyirdim
Həyatdan bəhs edən nağılları…
Düşürdü deyirdilər “üç almalar”;
Doyurmurdu həyata dair xəyalları…
Sonra öyrənməyə başladım
Sevməyi, sevinməyi,
Gülümsəməyi, qəmlənməyi,
Və yağışda rəqs etməyi,
Və ovcumdakı damlaya bir dua pıçıldayıb
Gül kökünə göndərməyi…
Bir səhər günəşdən öncə oyandım,
Ovcuma göndərdi saçaqlarını…
Yapışdım saçağından günəşin
Qaçdım yaşıllığın ətrinə sarı…
Bir simitlə mən də doydum, göyərçinlər də…
Bir udumluq sevinc oldu pambıq şəkəri…
Öyrəndim həyata dair hər şeyi;
Kiçik, saysız xoşbəxtlikləri…
İbadet
Oxuduğum bir kitabdaydı,
ya da baxdığım bir filmdə;
sənə baxmaq ibadət imiş eşqə…
…Çiyninə baş söykəmək dua,
Dərdindən gülməmək oruc tutmaqmış…
Bunları öyrəndim…
Ağlımın yetmədiyi,
əlimin çatmadığı bircə sirr var:
bu qədər mavi,
bu qədər azad,
bu qədər əngin olmağı
necə bacardın axı?
Bir də…
Niyə filmlər və kitablar
Sənə məndən danışmır?
Demirlər: bir dəli sənsiz darıxır?!