Sonbahar / Nurullah Ulutaş
“Yalnızlığın dingin
Kuytusuna sal beni
Kırık bir sal misali…
Dalgalar umudum olsun
Gün batsın yüreğimde
Susayım!…
Solgun yapraklar arasında
Çürüyor ömrüm
Kayalara tutunan yosun gibiyim
Sabır
Ve rutubetle
Yaşama sarılan
Su içinde
Susayan….
Son/baharı yaşadım ömrümce
İlk/ bahar girmedi hiç gönlüme
Gül açmasın
Zambak gülmesin diye
Her gece
Son/bahar yaprakları
Düştü
Düşüme….