Sana Küstüm Anne / Cihangir Boz
Herkes çekilmiş ortalıktan. Koridorun bir ucunda hemşirenin gittikçe yaklaşan terlik sesleri. Şlap, şlap, şlap, şlap… Kapıma kadar yükselen bu sesler gitgide alçalarak koridorun öteki ucunda ufala ufala yok oluyor. Hüzün saçan sarı sarı ışık hüzmeleri ümitsizliğe karışıyor. Nöbetçi doktor odasından gelen cılız kıpırdanma ile birilerinin varlığı ıssızlığın çaresi gibi. Servis odalarından şişe şırınga tıkırtılarından eser yok. Gecenin koyu yalnızlığı.
Koca hastanede tek başına kalmışlık. Oysa yatağında derin bir uykuda annem var. Ben refakatçıyım son günlerine. O, seksen dört yılın yorgunluğunu çıkarıyor. İnme derler ya, işte o inmeye inme ine belki. Gelip annemi bulmuştu. Sessiz derin ve durmadan akan bir uykuda. Rüyası da yok uyanması da.
Ha annem! Duyuyor musun beni? Konuş benimle. Okşa saçlarımı pamuk ellerinle. İkimiz yalnızız bu küçücük odada. Başımda bir ağrı var. Şimdi hangi dize koyayım bu çileliyi? Biraz sevgiye muhtacım, kim verir bana karşılıksız? Acıktım annem kalk. Yatma annem kalk!
Kalk köyümüze gidelim. Kazlara çoban olayım yine. Sen çantama kete koy, biraz göğermiş peynir, besmeleyle birlik sevgini unutma.
Kalk yaylaya gidelim anne. Kandil için gaz, yedi numara şişe getiririm. İki kibrit, bir peynir mayası, sonsuz hasret getiririm.
Yan yöremiz, yaylamız çiçek dolu. Buketin demetin lüzumu yok. Şimdi meleği burada yatıyor. Şehitlerimiz de bekler seni. Onlar her sabah salatı selamlarına alışık. Kalk gidelim annem.
Kalkmadın, tek döndüm.
Tek kaldım, yetim kaldım.
Hoşuna gitti mi? Mutlu musun?
Cennettesin biliyorum, ya ben? Küskünüm sana. Her nazımı çekerdin ya, her kusurumu görmezdin ya.. İşte bu gün anneler günüymüş kutlamıyorum, hıh kutlamıyorum işte.
Sensiz gün mü kutlanırmış be annem?..
Mekânın cennet olsun can annem.
Gerçek manadaki bütün annelerin üçyüzaltmışbeş günleri kutlu olsun.