Acılar ve Şehirler / Rukiye Yıldız

Söyleyin bana bir acının iyileşmesi ne kadar sürer?
Acılar mekanla uyumlu mudur?
Yaşadıkların mekanlara nasıl siner?
Şahidi midir, yaşadıklarının şehirler?
Bir ay, bir sene, yoksa bir ömür mü?
Ayrılıklar ölümler insanı nasıl kendinden koparır,
İnsan kendine ne zaman geri gelir?
Söyleyin acının ağrısı ne zaman diner?
Bülbüllerin ötüşü martı çığlığı gibi gelir
Bahar ayları kışın ayazı gibi yakar
Güneşin ışıkları ayaz olur donar
Her şey zıddına inkılap eder
Her neşede derin keder
Söyleyin acının ağrısı ne zaman diner?
Gecemi gündüz mü ne fark eder
Günlerden Cuma mı Perşembe mi?
Zaman manasını yitirir, her şey kabusa döner
Söyleyin acıların ağrısı ne zaman diner
Ayaklarınız koşamaz bacaklarınız titrer
Her hatırlayışta başınıza bin tokmak iner
Geçmiş sürekli gözünüzde tüter
söyleyin bu acının ağrısı ne zaman diner?
Ne kadardır acının ömrü?
bir günlük kelebek gibi mi?
Asırlar yaşayacak canlı gibi mi?
Dünyanın sonu ne zaman gelir?
Acıların kanımı kavurması ne zaman biter.
Söyleyin bu acının ağrısı ne zaman diner?
Aynı mıdır acılar ve insanlar?

Şehirler…
Karanlık gecede sessiz sessiz kımıldayan ışık kümeleri…
Şehirler şehirlere benzer mi?
Evler caddeler ışıklar…
Ya, insan insana?
Göz renkleri gibi farklımıdır duygular?
Herkes aynı olayda aynı acıyı mı yaşar?
Acının da rengi var mıdır?
Herkes aynı vizörden mi bakar?
Seslerİ, ayak izleri aynı mıdır?
Ağlayan gözlerdeki buğu hep aynı yoğunlukta mıdır?
Aynı mıdır herkesin ağrısı?
Benzer mi insan insana?
Yoksa, Düşünceler bırakılır mı hep olayların akışına?
Aynı değil bence, ne insanlar ne de aynı olayda hissedilen acılar…
Kimi ağıt yakar, kimi sigarasını…
Kimi efkara dalar, kimi arkasına atar
Aynı değildir işte,
Ne insanlar nede hissedilen acılar
Kiminin dertten dizi tutmaz
Kiminin uykusu kaçar
Kimi derdine ilaç arar
Kiminin içi hep kanar
Kimini ince hastalık sarar
Kimini ölüm yakalar
Aynı değildir ne insanlar ne de hissedilen acılar.
Kiminde batan dikene feryat figan kopar
Kimi kopan kolunu sabır suyu ile sarar
Kimi, yürekten parçalanırcasına ağlar
Kimi, timsahlar gibi rol yapar
İnanın aynı değil, aynı olaya bakan bakışlar
Aynı değildir, ne insanlar ne de yaşananlar
Herkes kendince yorumlar
Hüzün başka sevinç başka
Sızı başka, ses başka…
Demek ki, farklı farklıdır duygular
Farklıdır insanlar.
Farklıdır acılar, ağrılar…
Farklıdır her şehrin havası
Farklıdır işte caddeler, ışıklar, sokaklar…
Farklıdır insanlar
Farklıdır acılar, ağrılar…