Dudaklarımız Ayrılığa Dokunur / Heybet Akdoğan

yüreğin konar bir ağaç dalına
büyür ağacın gölgesi
uğrun uğrun ağlarsın sonra
ben sesine düşerim
düşlerin yalın şimşekler gibi
çakılır gecikmiş ölümüme

omuzuna bir kelebek konar
bir günlük ömrün telaşına kapılırsın
bakışların ırgalanmış gökyüzü gibi olur
hüznün ancak ağlarken sezilir
çocukluğuna uzanır acıların
yaşımı yaşına eklemeden
bir şarkı karşılar bizi
ezgiye tutuşur sesimiz
söylediğimiz her mısrada
dudaklarımız ayrılığa dokunur