Süveyla / Mustafa Işık
süveyla en uzun yolculuğuna
mushafları okuyarak başlar
merhametin pınarında
kibele’den kalma bir ayindir
yüreğindeki heyula
saçlarında uçuk sevda kokusu
dudağında yitik sevda sözleri
o tufandan kalma ayete vurgun
süveyla sürgün yüreklerden
sürgün sevgili
elleri koynunda saklı muamma
bir duvarcı ustasının hünerli
parmaklarıyla taranmış
saçlarından fısıldanır her dem
güneşi vurulmuş vahanın kuşları
o kuşlar ki kanatlarında
süleyman ve belkıs
o kuşlar ki bir yanıyla
adamlığını götürür ustaların
ah süveyla deniz tanrıçasından
kalma esvabı yırtıp bana gelsen
en çocuksu yanınla
geceden kitabı okusak senle
süveyla, yusuf’tan kalma
on bir yıldızla çık geceye
vurulan güneşini bul vahanın
ve koskocaman yanıyla
postacısı ol hayatın
aşk adanmaktır süveyla!
hayatsa savaşmak sevdalı yanımızla
şiir mabetleri harap etmektir
şiir gözlerindir, ahh! süveyla
aşk geceye adadığın ellerin
süveyla!
kadîm iklimlerin solgun lâlesi
deli yanıyla isyana çağıran çocuk