Nefis / Rümeysa Eranıl
Doğdum, koştum her daim peşinden. Ayrı koydun beni sılamdan, anamdan, babamdan, dostumdan, eşimden. Yine koparamadım bedenimi senin dişinden.
Beni, benden aldın nefis… ‘Şu’, ‘bu’ derken, ömür bitti. Ar-namus-hayâ gitti. Ettiklerin canıma tak etti.
Beni, benden aldın nefis… Ne oruç koydun ne namaz. Benim gibi yaşarsan alırsın hayattan dedin haz. Kışa dönüştü, hayatımda ki yaşanacak yaz.
Beni, benden aldın nefis… Günahı süsledin. Güzele kin besledin. Kötü olana dost dedin.
Beni benden aldın nefis… Girdin bedenime. Hükmettin beynime. Dert ekledin derdime.
Beni, benden aldın nefis… Gülüyorum, dedim ağladığım hayata. Şeker dedim, zehir denen tada. Meylettim, yata, kata, avrata.
Beni, benden aldın nefis… Dost bildim her güleni. Güçlü bildim, mazlumu ezeni. Ebedi bildim çarpık düzeni.
Beni, benden aldın nefis… Kâh ağladım, kâh güldüm. Kâh koştum, kâh yürüdüm. Ömrümü, günah peşinde çürüttüm.
Beni, benden aldın nefis… Dost bildim, yedim kazık. Yanıma almadım ‘iman’ denilen azık. Vallahi bana çok ama çok yazık.
Beni, benden aldın nefis… Aydınlık varken karanlığa yöneldim. İyilik varken, şer’e güzel dedim. Ben, beni yedim bitirdim.
Beni, benden aldın nefis… Saz oldun, söz oldun. Yaz oldun, güz oldun. Yokuş oldun, düz oldun.
Beni, benden aldın nefis… Namazımı-niyazımı elimden aldın. Kel başımı, tarak ile taradın. Beni de, kendine ne güzel bağladın.
Beni, benden aldın nefis… Ne kadar alçaksın. Buna rağmen yükseklerden uçarsın. Hayır, gördün mü, kaçarsın.
Beni, benden aldın nefis… Kimi zaman siyasetle girdin kanıma. Kimi zaman ‘spor’ dedin, geldin yanıma. Kimi zaman ‘oyun’ dedin, girdin koluma.
Beni, benden aldın nefis… Kör ettin gözümü. Yalan ettin, doğru sözümü. Karaya bürüdün, tertemiz özümü.
Beni, benden aldın nefis… Var mı senden daha hilekâr olan. Her işi yalan-dolan. Bedene giren büyük yılan-çıyan.
Beni, benden aldın nefis… Makam-mal-şan-şöhret oldun. Altın-zebercet-yakut oldun. Her şeye ayrı bir put oldun.
Beni benden aldın nefis… Övülmeyi seversin. Övüldükçe gülersin. Gününü gün edersin.
Beni, benden aldın nefis… Allah çıkardı bizi meydana. Yenik düştüm vallahi ben sana. Yanaşma ne olur artık bana.
Beni, benden aldın nefis… Tartışmanın sözü oldum. Alevin, közü oldum. Günahın görünen yüzü oldum.
Beni, benden aldın nefis… Ne ana tanıdım, ne baba. Ne arkadaş tanıdım, ne akraba. Konuştum onlara kaba-saba.
Beni, benden aldın nefis… Kimi zaman yaklaştın sağdan. Kimi zaman tokalaştın soldan. Ve sonunda çıkardın beni yoldan.
Beni, benden aldın nefis… Ömrümü yedin, bitirdin. Sonunda mezara getirdin. Benimle nedir senin derdin.
Beni, benden aldın nefis… Sorarlarsa mezarda ne derim. Bilmem, nasıl cevap veririm. Sual-sorguyu nasıl geçerim.
Beni, benden aldın nefis… Bana, ‘al sana bir yurt’ dedin. Ben ise sana, ‘neresi’ dedim. Bana sen cehennemi gösterdin.
Beni, benden aldın nefis… Bir fırsat daha verse Allah bana. Düşman olurum vallahi ben sana. Asla yaklaştırmam seni yanıma.
Beni, benden aldın nefis… Çekecek Allah beni hesaba. Diyecek, ‘neden uydun o alçağa’ Kaçılır mı işte o zaman sağa-sola?
Beni benden aldın nefis… Uydum sana, girdim cehennemin dibine. Hani dünyada ki vaatlerin nerede? Çare olmuyor ahrette ki derde.
Beni benden aldın nefis… Ey insanlar, dinlemeyin nefsinizi. Kul olun, dinleyin Hakk’ın sesini. Rahat verirsin son nefesini. Beni, benden aldı nefis…
Beni benden çaldın nefis… ALLAH KİMSEYİ NEFSİ İLE BAŞ BAŞA BIRAKMASIN.