Atasız Qalmaq / Gülsade İbrahimli

Uca dağlarımın başın çən alıb,
İçimdə bir nisgil çoxdan qocalıb.
Ay atam,övladın atasız qalıb,
Nə ağır dərd imiş atasız qalmaq.

Gülməz taleyimin sən olan üzü,
Tutulub səmanın ,göylərin üzü.
Qan ağlar balanın qan ağlar gözü
Nə ağir dərd imiş atasız qalmaq.

Mən kimə sığınım de səndən sonra,
Nə dosta ,nə yada,nə də ki yara.
Köksümdə yoxluğun açdıqca yara
Nə ağır dərd imiş atasız qalmaq.

Mən hələ uşaqdım qayğına möhtac,
Sənin varlığına,sevginə möhtac,
Ay Allah, dərdimə sən elə əlac,
Nə ağır dərd imiş atasız qalmaq.

Köksümdə sıxılır aldığım nəfəs,
Həyata,dünyaya qalmayıb həvəs.
Sənsiz ev-eşik də buz kimi qəfəs,
Nə ağır dərd imiş atasız qalmaq.

İlahi,atamı məndən alansan,
Təkləyib həyatda yetim qoyansan
Yanmazdım bu qədər oda qalansam,
Nə ağır dərd imiş atasız qalmaq.