DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Sevgiliye / Ayşe Karaca

“Ey Sevgili!”
Diye başlayan sevgi sözcüklerinin muhatabı…
Sen ki Cân’dın, Cân’dan da öteydin.
“Ne baharıma yağmur ne de yağmuruma bahar…” oldun.
Ne yaramın kanını durdurdun
Ne de kabuk bağlattın.
Ne beni sevdin ne de benden gittin.
Koştun ahın peşinden.
Zor muydu sevmek,
Akan yaşımı silmek?
İmkânsız mıydı bir Leyla’ya tabii olmak,
Tek bir Leyla’ya şiirler yazmak?
Söyle kimin gönlünde gül açtırmaktasın?
Hangi Leyla’nın bağında bülbül olup şakımaktasın?
Ah gülistanımın şahı, bâd-ı sâbahı!
Ah ömrümün solmayan nevbahârı!
Kıvılcımın düştü gönül çerağıma.
Gitme kal;
Sinemdeki ateşi ancak senin gönlünün rüzgârı dindirir.
Yorgun gönlümü ancak senin gönül şem’in dinlendirir.
Ah hasret yağmurlarımın sesi!
Gitme diye ardından ağıtlar yaktığım, diğer yarım,
Seni söyler dilim.
Her nereye gitsem, sana götürür ayaklarım.
Mademki sana dokunmuştu kanatlarım,
Mademki sendin mehtabım,
Sendin idam fermanım;
Lâkin yine “Gitme kal!” dediğim sessiz çığlıktır yazdıklarım…

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 11 eseri bulunmaktadır.