Mecburi Yolculuğum / Evindar Sayılgan

Bir-sıfır yenik başladım ben bu hayata…
Çok erken yaşta başladı hayatla mücadelem…
Üstelik bu zorlu yolculuğum nereye kadar devam edecek, bilemeden yaşıyorum.
Yoruldum…
Düştüm düşmesine, ama kalkabildim mi bilemiyorum.
Öyle ki bir zaman sonra bunu düşünmeyi bile unuttum.
Zira düşünmem gereken hep başka şeyler vardı.
Ertelemek zorunda kaldığım yaşamam gereken hayattı.
Kendim için çırpınıyorum zannederken en çok kendimi unuttum.
Yok saydım kendimi, duygularımı…
İnsanın duyguları olmazsa elinde ne kalır ki başka ona dair.
Sesinizi duyar gibiyim…
Kimsenin hayatı kolay değil, der gibisiniz.
Haklısınız…
Ben de yaşadığımı biliyorum.
Hayatım boyunca eksik olanı tamamlamak için çabaladım, gördüm ki eksik olan bendim.
Ve hep eksik hissetmeme sebep olan şeyin hayata yenik başlamam olduğunu düşündüm.
Çabama yenildim,
Hayallerime uzaktan bakarken…
İnsan kendinden vazgeçer mi?
Ben vazgeçtim…
Başka çare bulamadım.
Gördüm ki, insan kendisini kabullenirse hayata devam edebilir.
Ve insanın kendinden başka kimsesi yokmuş.
İnsanı en iyi kendisi anlamış