Kalem Tutmuyor Elim Nicedir / Evindar Sayılgan
Sözcükler anlamını yitirdi, boğazım da kördüğüm…
Çözemiyorum ben yokluğunu, alışamıyorum. Yokmuşsun gibi yapamıyorum…
Ne hayâllerim vardı, seninle yaşanacak günlere dair. Nereden bilecektim sessiz sedasız, veda bile edemeden gideceğini?..
Meğer o son konuşmaymış seninle.
Yokluğunda teselli edemiyorum kendimi, nefes alamıyorum…
Geçecek üzülme, diyen yok! Yanındayım, diyen de; ben inanıyorum günler günlerin olacak, diyen sen gittin gideli tek harf dahi yazmadım… Şiirlerim yalnız, kimsesiz kaldı.
Bir bilsen ne çok acı birikti içimde, gülen yüzümün arkasına sakladım. Kahkahalarımla avutuyorum kendimi.
Öylesine özledim ki seni… Öylesine hasretim ki sana… Keşke seni sevdiğimi daha çok söyleseydim, daha çok yanında olsaydım…
Şimdi yokluğuna ağlıyorum, sen yoksun…
Güçlü ol diyen, gözyaşımı silen sen yoksun…
Senden geriye kalan güzel hatıraların burda ama sen yoksun…
Anneler günün kutlu olsun, diyen sen yoksun…
Biliyor musun?..
Ben yine bir şeyler karaladım; yazarken gözlerim doldu.
Yalan!
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum…
Bir sürü hata ettim; yazım hatası, noktası, virgülü, ünlemi…
Yine de yazmalıyım;
Sen gittikten sonra kaleme kağıda dökecem içimi…