Körebe / Zeki Bayram
Yüzüme bakıyorum
Kasım giyinmiş zerdali dalı
Dudaklarıma isi bulaşmış günahlarımın
Üzgünüm
Ne yapsam
Beni tanımaz izi ayaklarımın
Uzakları kaderime nefestir sanıyorum
Yangından yeni çıkmış bir ahşap konak
Uçurum kıyısında körebe gölgesi
İçimden geçiyor
Çocuk olup ağlamak
Soruyorum kendime
Merakla
Hem korkarak
Gözyaşı mı acaba insanlığın annesi
Ah bu karanlık panjurları pencerelerin
Kimbilir ne dramlar
Ne ölümcül yalanları saklıyor
Biliyorum inadına kıyametlerin
Ve de yalan söylüyorken
İçine kan ağlayan gözlerin
Hırçın
Muhteris
Üstelik korkak
Öfkesi kendinden şımarık yüzlerin
Kolay olmayacak
Hiçbir zaman
Aslını astarını anlamak
Anlamı ne desem kelimelerin
Sözün hükmü ne
Nedir
Niyedir bunca laf kalabalığı
Bu kadar zor mudur yaşamak
Bu yüzden mi yoksa gevezeliğim
Bu yüzden mi içi boş
Cümle sözlerimin
Doğruymuş meğer
Bütün mesele
Olmak ya da olmamak
Nafile
Bir ömür
Her nefeste bir durak
Ölümü tadacak her nefis
Ölüm kaçınılmaz
Ölüm mutlak
Muhakkak
Bir yerlerde beni arıyor
Bulurdum elimde olsaydı bulunmak
Tebrik ederim güzel bir şiirdi..