Bir Gün Ölürsem / Bukrenur Yılmaz

Biliyorum bir gün ölürsem
Hiç bir şey eksilmeyecek yeryüzünden
Birkaç günlük yas tutulacak belki
Birkaç yüreğin bir kaç yaşanmışlığına veda ederken
En çok gökler ağlayacak gidişime
En çok yağmurlar eksilecek bulutların yüreğinden
Çünkü hep, yani ben,
Hüzün gözyaşlarımla beslerdim onları
Yüreğimin neminden dökülürdü
Bulutların harcı
Biliyorum bir gün ölürsem
Hiçbir şey eksilmeyecek yeryüzünden
Birkaç çocuk gülüşü yetim kalacak şefkatten
Bir evlat ah çekip içlenecek kimsesizlikten
En çok çayım bensiz kalacak bardağında
Ve en çok kitaplarım okunmayacak başkalarınca
Muhabbet kuşlarım arayacak sesimi en çok
Aşk dolu sözlerimi
Ve saksıda çiçeklerim solacak belki
Biliyorum bir gün ölürsem
Hiçbir şey eksilmeyecek yeryüzünden
Zaten hep varla yok arasıydı bende hayat
Öylesine küsmüş öylesine kırgındı bana yaşamak
Birkaç kalem bir kaç kağıt parçası artık olmayacak
İçimden taşanları yazdığım köşemde
Ve kimse fark etmeyecek hatırlamayacak belki de
Çünkü hep belirsiz sessizdim başkalarında

Biliyorum bir gün ölürsem
Hiçbir şey eksilmeyecek yeryüzünden
En çok geceler arayacak hüznümü
Yıldızlar bekleyecek ışıldarken izlememi
Ay ışığını yayarken mesela arayacak suretimi
Sabahladığım yerler yas tutacak yokluğuma
Üşüyünce sırtıma aldığım şal
Sarındığım battaniye
Hayat kaldığı yerden devam ederken ardımdakilere
Biliyorum anlaşılmayacak yokluğum
En fazla birkaç gün anılacak adım
Birkaç cümlede bir kaç hecede
Silikleşeceğim sonra harf harf
Nokta nokta katre katre
Ve gittiğim yerde adına dünya denen rüyayı bende gördüm diyeceğim