Ömür Aralığı / Bukrenur Yılmaz
arınmak mı ayrılmak mı
ömür aralığı bilinmez
gitmekle kalmak arası
bir ay doğar geceme
herkesçe görülmez
bazen hoyrat fırtınalar
yahut hüzün yüklü bulutlar
engel olur aymasına
aralık ayında demlenirken
tüm tasaları yılın
kimi geleceğe merhaba der
kimi geçmişe veda eder
bu arada geçmişle aram
hiç iyi olmadı benim
oldum olası da öyle ama neyse
çok şükür ki gelecek umudu var derim
bir yaşama kaygısı belirir sonra
çilesi dolmamış zamanın gergefinden
yıpranmış bir dün kalır avuçlarında vefanın
günü geçmiş bir ürperti havalanır içimden
adını kırılmak
anlamına imtihan dediğim türden
çünkü kırılmak bir öğretiydi bizde
haklıda olsan canın da yansa
saygıdandır büyüğüne
bilhassa vefadan derdi
annem ya neyse
affedebilir miyim
affetmekle kurtulabilir miyim
yaşımı başımı aşan
bu kırgınlıkların yükünden bilmiyorum
kim bilir belki bir umut…
hep aynı yerden vurmasaydı acılar
hep aynı yerden kanamasaydı yaralar
fırsat verilseydi iyileşmesine
öyle işte
benzi soluk bir ömür penceresinden bakıyorum şimdi
yeni yetme karlar yağıyor
gönül dağımın tepelerine
sahi dağ dedim de
dağına göre kar verir Allah.. derler bizim oralarda
bilmeden, yürek dağını aşan karları
bilmeden, hüzün çığlarının altında kalanları
neyse,
illa ki, herkesin kendi içinde vardır bir ömür aralığı…