Mayıs / Rukiye Yıldız
Uludağ’dan aşağı doğru eteklerini nazla sermiş edalı genç kız gibi uzanan Kaplıkaya Deresini eriyen kar suları iyice coşturmuş, billur sular, yarlardan aşağı etrafa boncuk boncuk su zerreleri dağıtan, köpüklü, küçük, şelaleler oluşturmuş.
Her mevsim güzel olan kâinat, Mayıs ayında bir başka güzeldir. Bu ayda, ağaçların, çimenlerin, rengi henüz kararmadığı/sararmadığı için, yeşilin en güzel tonunu sunarlar, açık yeşil/çağla yeşili… Zaten çağlalar da tablalarda arz-ı endam etmeye başlamıştır. Ilık meltemle hışırdayan, yüzlerce kocaman pullar takınmış gibi taze yapraklarla tezyin ağaçlar, güneş vurdukça parlayan bu pullarla müzeyyen bir gelin gibi alımlı olmuştur.
Güneş, gâh nazla kımıldayan yaprakların arasından ışığını kuvvetlice gönderip gözünüzü alır; gâh sizi yaprakların gölgesine bırakır.
Ilık rüzgâr sırnaşık bir kedi gibi yüzünüzü yalar, ağaçlar pullarını şakırdatır. Tomurcuğa durmuş güller, hanımelleri, içinizi serinleten nefha sunar. Hele iğde ağacının çiçekleri, ciğerlerinizin ellerinden tutar; tütsülerle rahatlatır, altına oturanları hoş kokan elleri ile kavrar. Akasya ne tatlı bir rayiha, bembeyaz sümbüller gibi çiçekleri, hele pembe çiçeklisini gördünüz mü? Görüntüsü, kokusu insanı mest eder, hayalinizi cennetlere davet eder.
Coşkun uzamış çimenler, büyük bir battaniye gibi yumuşak, ayağımızın altına serilir. Rüzgâr eşliğinde zikreden başaklar, tarlalarda dalgalanan uzun çimenler, gece denizdeki yakamozlar gibi ışık dalgaları oluşturur.
Erguvan ağaçlarının kıpkırmızı çiçekleri, her bir dalda başına taç yapmış küçük kız çocukları gibi görünürler. Uzun kavaklara dolanan sarmaşıklar, yapraklarıyla ağacın gövdesini gizlerler. Bir de alçak tepeleri tırmanan, lila, mavi sarı kır çiçekleri… Dağ yamaçlarında ıtırlı reyhan kekik kokuları…
Mayıs ayında tomurcuğa duran tabiat dile gelir, diriliş nağmeleri söyler. Kapalı kapılar açılır, uyuyanlar uyanır. Bir neşe bir devinim, tüm canlılarda… Kendinizi atarsınız kızartma kokulu sokaklara… Küme küme kadınlar, ellerinde örgüleri, az ileride bilye, top oynayan bebeleri, akşam üzeri ellerinde ekmek eve dönen, baba kuşlar gibi, beyleri.
Hava, ara sıra yaz yağmuru, kırk ikindi yağmuru salsa da göz pınarlarından, arkasından güneşin gamzeleri çakar ıslaklığı emen topraklarda… Ah Mayıs akşamları… Börtü böcek huzur şarkıları mırıldanır. Cırcır böceklerinin katıldığı armoni, ay ışığının aydınlattığı sahne, yüreğinizi bindirir esen yele, yedi düveli dolandırır. Acaba dedirir “Bu fani dünyayı bu kadar mükemmel donatanın cenneti nasıldır?”
İnsanlık hep hoş nağmeli serenatlarını baharlara sunmuştur. Şairler hep bahara vurgun… Sözler, güzellemeler, hep mevsimlerden “bahara” söylenmiştir. Baharlar yeniden dirilişe nâzire… Can geliyor göklerden gövdelere… Baharda nebat, meyveye gebe… Yaratılışındaki gayesini, hizmetinin sunum zamanı geliyor bitkilere… İkram zamanı, nebatatın hazırladığı kermes sergide…
Tarlalarda şalvarlı kadınlar, yanlarında burunları kızarmış ellerinde domates ekmek yiyen çocuklar, dut, elma, kaysı, ağaçlarının altına kilim sermiş üzerinde piknik yapan aileler değer baharda gözlerinize düşen fotoğraf karelerine. Dereler coşkun köpük köpük şarkılar söylerler; toprak, taze çimenden elbisesi ile tezyin, gökyüzü, yaz yağmuru yağdıracak bulutlarla donanmıştır. Toprak ılık yağmurla sulanmış, müşvik bir ana gibi, gönüllü bir mihmandar gibi insanları kucaklayıp ağırlama sevdasındadır. Kırkikindi yağmurları, rüyalarınıza, kırk gün kırk gece masallarından perileri çağırır.
Mayıs ayında hava ne sıcağı ile bunaltır ne de soğuğu ile dondurur; bol oksijenli, ılık ama serin bir nefha ile dağ çiçeklerinden topladığı cennet rayihaları taşır.
Canınız mı sıkkın, içiniz mi karardı? Karabasanlar mı oturuyor yüreğinize? Çıkın bağ bahçelere… Bu mevsim de tabiatın uyanma vakti. Güneş bile uzun derin uykudan dinçleşmiş beden gibi kış bulutlarından olan yorganlarını üzerinden atarak, bol ışıkları ile bahara “hoş geldin” diyor. Tabiat neşvünema halinde hadi sizde ona eşlik edin. Hoş geldin bahar hoş geldin yaz.