Üç Şiir / Xeyale Abbasova

İçimdə Bir Sıxıntı Var

İçimdə bir sıxıntı var,
Bir ah çəkdirir adama,
Gəl görəsən!
Buludlar ağ çiçək kimi
Açılıb göy üzündə,
İndi bir yağış yağacaq,
Sel görəsən.
İlahi, hərdən nəfəs al,
Boğuluram bu havada.
Boynum bir nazik ipdədi,
Yıxılıram bu havada.
Anlayıram hər şeyi,
Ürəyimdə əndişə var…
Eh, bu nə ruh düşkünlüyüdü?
Seçim axı həmişə var:
Pis, yoxsa daha pis?

İntihardı Bu Ayrılıq

Bir göz sıxım gedişinə,
Bir söz düşsün dodağımdan,
Şeir olsun.
Yenə yadıma düşmüsən
Gecə vaxtı,
Aman, Allah, xeyir olsun.
Vaxtına çəkir həsrətin,
O gün də şər qarışanda
Gördüm, Tanrı əllərimi
Üstümə tullayıb gedir.
İçimdəki quyunun
Dibindən gəlirdi səs:
Unut! Unut!
Üçüncüdə-
Sözünü ağzında qoydum,
Başını üzdüm ümidsizliyimin
Bıçağı boğazında qoydum.
İntihardı bu ayrılıq,
İntihardı – biləyəcən.
Axı biz danışmışdıq sənlə,
Danışmışdıq: Çəliyəcən!

Qəfil Ürəktutmasıtək…

Necə dəyişmişəm?
Ürəyincəmi?
Bu ruhsuz, duyğusuz
Halım necədi?
İndi, yoxsa öncəmi?..
Qəfil ürəktutmasıtək
Tutmuşam ürəyimi.
Hara qoyum?
Küncəmi?
Təzə-təzə sevinirdim,
Təzə-təzə sevirdim.
Dağıtmısan,
Qoparmısan qönçəmi.
Özünü bir özgəsiylə
Nə vaxt dəyişir insan?
Nə vaxt?
“Böyüyüncəmi?”