Dünyanın Renkleri / Mustafa Işık
siyah beyaz fotoğrafa nakış
dünyanın bütün renkleri
suskunluğum kadar kanar
utangaç ömrümün halleri
artık hiç kimseyim / ya da
herkes kadar arıyorum
yitirdiğim yağmurun izini
gece tenhası gönle misafir
cebelitarık bekler gemiye
bir ziyad bile olamadın
bak, durdu zaman rüzgârı
gün batımına gök eksildi
gözlerinle seyir vaktidir
dünyanın onca rengini
at yelesinde taze hayat
işte, yine sabah rüzgarı
kalbin, kanayan gelincik
kerahet vakti öpüldükçe
harami denizkızı dudağı
ey, zemheri renkli ufuk
kim sesine katar sesimi
topla kırık döküklerimi
aşkları bitmeye yaşadım
daha çalınmamışken sûr
her baba evladıyla büyür
vedaya dolanan kelam ile
her ceylan kara göz leyli
‘sus’ diliyle döker içini
boyun endama dağ, hey
gamzende aynam kırıldı
kirpiklerindeyken ecelim
ah, habil! kim alır ahını.