Yarenlik / Ayşe Kaş
Şimdi uzaklardayım, gönlümde çayda çıra
Hoşbeş etmeye geldik diyen ahbaplar gitti
Çaydan bir yudum aldı yaslandı o çınara
Bu doyulmaz yarenlik beni dest-i yâr etti
Şavkında ay nazarın karakaşlara bakıp
Ne özge sırlar saçar yürek kitabın açıp
Güzeller güzel değil seni görmeden önce
Bu doyulmaz yarenlik aklımı baştan etti
Tatlı dile doyulmaz şeker dillere kurban
Kale başında çalan hoyrat, manine kurban
Sevdalı türkülerin dağlı karlara revan
Bu doyulmaz yarenlik beni pehlivan etti
O mübarek mihraba dönüp duaya duram
Memleket hasretimi bir gakkoşa anlatam
Bin bir hatıra dolu o günlerle avunam
Bu doyulmaz yarenlik beni zülfikâr etti
Sağaldıkça yaramın sancısı dine dura
Sokaklarından gezen simit satan çocuğa
Eskimocu, ayıcı, çerçi emmi Munzur’a
Bu doyulmaz yarenlik beni şehriyâr etti
Sekiz köşe şapkanı takana selam edem
Karaçalı suyundan desti desti devirem
Güllükteki güllerin bülbülü olam diyem
Bu doyulmaz yarenlik beni kehribâr etti