Belki Bir Gün / Evindar Sayılgan
Keşke bir bilsem,
içimde büyüyen acının adını…
Bir rengi olsa; belki sabaha karşı bir mavi,
bir sesi olsa; belki uzaklardan gelen bir melodi…
Bir cümle yetse tüm anlatamadıklarıma…
“Keşke” diye başlayıp,
“Belki bir gün” diye umutla bitse her hikâye.
Aslında biliyorum,
ama bilmezden geliyorum.
Kimi zaman susmak, unutmaya çalışmaktan daha kolay.
Boşvermek sanıyorum oysa,
en çok üstüne titrediğimiz şeylerdir “boşver” dediğimiz…
Neyse…
Bir derin nefes alayım,
ruhuma iyi gelecek.
Bir bilsem,
ne kadar kırıldığımı,
ne kadar yorulduğumu…
Bir bilsem,
belki kendime sarılırdım.
Çünkü en çok kendime ihtiyacım var.
Çünkü en çok,
kendimden geçerken kaybettim kendimi.
Bir bilsem…
Belki yeniden başlardım.