Sızım / Evindar Sayılgan

Hiç dinmeyen, o derin sızım…
Ne zaman sevgiye dair bir cümle duysam,
Belirir içimde, tarifsiz bir acı.
Adı “sevmek” belki — bilmesem de tam anlamıyla.
Bildiğim bir şey varsa, o da çok zor
Olduğudur sevmek…
Yine de bir yerlerde, uzaklarda
Benim de bir bekleyenim vardır,
Çıkıp gelecek, sevecek beni.
Kimi “umut” der buna, kimi “sevda”.
Ben her şey diyorum ve ekliyorum:
Sevmezsen…
Sevilmesem…
Ne kaybederim ki?
Eksik olan kader mi, yazgı mı?
Yoksa bu kalbimin yalnızlığı mı
Ki baş edemem bir türlü?
Her şeyin üstesinden geldim.
Neler yaşadım, neler gördüm…
Ne günler geçti geride,
Ama hiçbiri,
Şu içimdeki sevip sevilme arzusu kadar
Acıtamadı yüreğimi.
Bir çıkış kapısı, bir yol olmalı.
Ne böyle ömür geçer,
Ne yaşamak mümkün…
Bir ömürdür içimdeki sızım.