Demini Alan Gün / Ahmet Doğru

Kuş cıvıltısına uzanan sabahlar var
Ekmek kokularına uyanan evler
Çay bardaklarını çevirir kaşık sesi
Güzel düşle bitmiş uyku sonrası
Hüzünler sıcak ekmek arası

Eriyen şeker değil daima ömür
Kaşık karışmayı bırakır duruverir
Kuşlar silkinir uçar başka dallara
Belediyeler yeşil bırakmaz keser
Durmadan keser şehirler betona

Babacığım imtihandır insanlık
Balkona serilmiş güneşli günler
Vakti gölgeyle ölçmek çok zor
Ele yüze soğuk sular bandırarak
Şükürle ağzı aralamak çok zor

Malum herkesin bilmediği şeyler
Saatini ayarladığı öfkede ömür
Baş aşağı köpüren günlerin seli
Tabiat iklimiyle parçalı zaman
Duyurmaz geçen ömür mevsimi

Milat esas alınırsa eğer hüzne
Önem arz eder yüreğin teklemesi
Bir anda göçüvermesi ümitlerin
Bir kıpırtı dolanır kalp atlasını
Ara ara duymadığı kimselerin