Koyu Kavrayış / Ahmet Doğru

-“bek” şiirine nazire-

Büyütürken dolunayı Nurdağları
büyütürken sızıları Akdeniz
yüreğinde güneşi ağırlar çocuk
yıldızları indirir gönlüne
sabah için kuşlukta

yanı başına gelince ay
parlar yaprağı ağaçların
şavkında kalır gözlerin
diline dökülür kelimeler
zaman nehrine karışır söz
arası kalmaz ev önlerinin
kalmaz yaşlı nineleri

seherin serinliğinde
yelölçeri balkonların
kolaçan edeni anne
çamaşır mandalı gibi
hazır asılmaya

baba huzur serer sehere
anlını kaybeder seccadede
dualar mırıldanır geleceğine
kırçıl sakallarından savrulan damlalar
bütün ihtişamını siler süpürür vaktin
ağarır biraz daha saçları

babayı kucaklarken
sarılırken anneye
koyu kavrayışla birden
öğrenir ölümün tezliğini çocuk
sonra yakınlığını bir nefes daha