Fildişi Anılar / Gülçin Yağmur Akbulut

Kuru kuruya ezber değil dizelerim
yangından mal kurtardıklarımdır beyzadem

Yakar ellerini de tutamazsın
görmen bile yaşartır gözlerini

Çöpten alınmış ekmek gibi mübarek kimi
kimi akşamsefası tütsüler beyzadem

Bazen Yusuf’un kuyudaki sesidir
kundaktaki bebeğin nefesi bazen

Gün olur ana kokar gün olur baba
gün olur ucu yanık mektup beyzadem

İnsan kalmayı başarmışlar
kalp çarpıntısıyla yığılır kalır bir yudumunda

Kökleri kurumuş yapraksız daldır
Yunus’u bilmeyen Aslı’yı tanımayan için

Öyle yavan okuma öyle üstünkörü
Gözyaşıdır ‘’göz’’ deki ‘ö’ nün noktaları bile

Kuyumcu terazisiyle tartarım çoğu kez
İnce elerim sık dokurum beyzadem

Gelip geçici bir heves sanmayasın
arı gibi toplarım özü de bal damlar kovanım

Her kelimede yaşanmışlık vardır velhasıl
yaş anmışlık fil dişinden beyzadem