Gibi / Asalet Salgınoğlu

“Olması gereken buymuş rahatlığı yaşıyorum hayatımda” diye bir cümle okudum az önce.

   Tepemden aşağı kaynar su dökülmüş gibi ama olması gereken buymuş gibi.

   Hiçbir şeyin öylesine yaşanmadığı ömrümüzde bazen gereksiz gayretler içinde kendi kendimizi yoruyoruz aslında.

   Ve buna da ukalalık edip bazı değerlere sahip çıkmak demiyor muyuz ?

Kimiz ki biz…?

Zaten olması gereken oluyorsa kaderin gayreti zerre kadar umursamadığı, tamamen menfaate ve ziyana aşık olduğu devrin ahirinde bu ne enaniyet ?

Bence artık en çok farkında olmamız gereken şu,

Lale devri biteli çok oldu ve fitne devrinde gereksiz bir ısrarla hala Lale yetiştirmek istiyoruz.

 Mevsimin hažânında, öğle namazı vakti ama zifiri karanlık.

Aylardan Ağustos ama nasıl soğuk.

Rengarenk,.marka marka ve çok şık kefenler üzerimizde.

Nefes alıyoruz ama aslında adımız mefta..

Ve artık bağıra bağıra susuyoruz..

O kadar susuyoruz ki yutkunamayacak kadar acıyor boğazlarımız ve ciğerlerimiz, en çok da dokununca bile acıyor yüreğimiz.

Kendini zengin sanan en fakir bizleriz.

Sesini sonuna kadar açtığımız bir faniliğin filminde,

Yalan Dünyanın acı gerçeklerini izlerken,

Can’lı, Can’sız olmanın rahatlığındayız.

Çünkü olması gerekenin bu olduğu rahatlığı muazzam bir keyif…

Kimse dokunmasın bu rahatlığımıza..

Kimse karışmasın altın gibi sakladığımız o değerli umurumuza.

Her şey olması gerektiği gibi oluyor çünkü.