Dertliyim / Faik Kumru

Bütün gece dertliyim gözlerimden akar yaş
Hüzün iner kalbime süzülür yavaş yavaş
Boş kalmaz hiç kadehim içimiz zaten ayyaş
Dost meclisi gönlümdür sâkiler bilir beni

Yürüdüğüm şu yollar iter beni uzağa
Hislerim zaptedilmez koşar beni kızağa
Zalim nefsim ruhumu düşürürken tuzağa
Gayretim dâimidir bâkiler bilir beni

Defterimiz dürülmüş hesabımız görülmüş
Bedenî duvarımız hücre hücre örülmüş
İcazet vesikası ta ezelden verilmiş
Araf’ta bekleyemem eskiler bilir beni