Şahanesiniz Şimdi/ Cihangir Boz

Kanınız kaynıyor. Çayınız çorbanız kaynıyor. Saçlarınız siyah, ömrünüz civan.

Yürdüğünüzde ayakkabılarınız gıcırdıyor. Heybetlisiniz. Başınız dik yüreğiniz pek, yumruğunuz serttir şimdi.
Biz de emekli olmadan evvel siz gibiydik. Daha da ilerinizdeydik belki. Hep böyle gidecek sanırdık. Emekli de kimdi biz için? Adaaam sende! Ununu elemiş eleğini asmış işte. Bana neydi onunun emeğinden bana ne emekliliğinden di düşüncemiz.

Gün döndü devran döndü. Saçlarımız bozardı. Önce kırlaştı sonra ağlaştı. Belimiz büküldü, yüzümüz buruştu. Dizlerimiz takatını yitirdi. Vaktimiz senamız geldi emekli olduk.

Biz artık biz değildik. Şu okulda çalan ziller sanki bizim için hiiiiç çalmadı. Şu bekleyen servisi kaçıracağız diyei hiç koşturmadık sanki. Şu fabrikanın bahçesindeki çamları sanki başkası dikti. Şu sınıflarda hiç ders vermedik, şu minberde hiç hutbe okumadık. Ameliyathanelerden alnımız hiç terlemedi sanki.

Şimdi garson olarak çalıştığım lokantada müşteri gibi oturmuşum. Şu çorbayı içersem param yeter mi kaygısında bir müşteri.

Şu karakol kapısında hiç nöbet tutmamış gibi. Artık içeri girmem yasak. Çünkü emekliyim.
Beni içeri almayanlar merak etmeyin siz de bir gün emekli olacaksınız ve siz de alınmayacaksınız.

Bir gün işiniz düşer emekli olduğunuz işyerinize. Masanıza bir yabancı oturmuştur. Cebinizden aldığınız kalemlik hâlâ orda. Adam burun ucuyla bakıyor size. Sesizce çıkarsınız odadan. Vay be dersiniz bir iki damla gözyaşı ile.

Bizim sesimizi duymayanlar, merak etmeyin siz de Bir gün emekli olacaksınız.

Bizimle burun ucuyla konuşanlar merak etmeyin siz de bir gün emekli olacaksınız.

Bize o zaman hak verirsiniz , ancak gün çoktan ufku aşmış olacak…

(NOT: Memur-sen 30.yılında vefa toplantısı yaptı.
(23/06/2025) Sahi vefâ var mydı? Nerdeydi? .
İki kuru kelâm We aleyküme selâm!)