Kirli Gölge / Mustafa Işık
suya inen ceylanın
oynaşan gölgesi kadar
narin bir kelebek
ve senin dilinde
bir tutam besmele
hüzün
harman olur yüreğinde
ellerinde senin
gül bahçesinde bülbül
ufuklarla sarmaş dolaş
bir çift göz
kapında kirli bir gölge gibi
özlemin büyüsünü büyütürüz
bir lâl ahına kuşandım
adına adımı uladım
kolla kendini ey mucnûn dili
her sözü leyla diye
çöllere saldım
seli gitmiş kumun öfkesini
kül diye ayaklarına serdim
haydi, yaksın artık ateşler
mertliğe kuşandım yel ile
ölüm dört bir yandı
biraz kelebek, biraz ceylandı
ben
çürüme bezeli kirli bir gölge gibi
terk-i diyar eyledim