En Uzak Köşesinden / Mustafa Işık
bana, üşümüş gecelerde
göğün köşesinden sarkan
yıldızlar biriktirin, ki ben
akşamı dağ ardına uçuran
esmer yürekli şairim
hangi ovanın serinliği
seher yelinin suskun yanı
ve nerede saklanır zaman
ağlar halimle iyi bilirim
hangi eylül biriktirir ki
gitmenin en çok hüznünü
gözlerimi yıkamaya daha
kaç vakitsiz yağmur içeyim
sevdayı nar gibi kızıla kesen
o zalim ellerini nasıl seveyim
leyla sadece bir kelimedir
çölü bilmez su’skun dervişe
ben, tufan bilmeze nefeslik ah
gülüşü paklar gönlümle
rüzgâra yoldaş kırık dalım
bilesin ki hayat yüzünün
mısralara resmi, süveyla
başı göğe uzanan dağa saldım
yenilmişler için ağıt gülüşü
kimse görmesin diye seslenişimi
adını en çok dilimde biriktiririm
şairlerin sevdiği o kadınlar
gölgesiyle nazıyla edasıyla
sen gidince başka bir güzel olur
bundadır geceyi çokça severim.