Herkese Teşekkür / Rahman Ayhan

Hızlıca bir yıl daha ömürden geçmiş,
Mutluluk, huzur, acı ve kederim…
Kader ağlarını örerek, beni seçmiş,
Beni hatırlayan herkese, teşekkür ederim…

Doğum günüm üç ayların ortasına denk geldi,
Zaten ben doğduğumda, kurban imiş…
Bu dünyada, basit bir adam, kuru bir yeldi,
Benim göbek adım Rahman değil, İbiş…

Özelliklerini taşırım, benim burcum Balık,
Liderdir, biraz sinirli, biraz duygusal…
Tabi arada çıkıyor, geri zekâlı, aptal, alık,
Balıklarla arkadaş denizin üstünde, altımda sal…

Yaşanmamış bitti say, bu dünya çok kısa,
Makam sahibi, Zengin, fakir, aynı yere gidiyor…
Altmış, Yetmiş, seksen, doksan hakeza,
İnsanı, biraz kefenle, iki metre çukur bekliyor…

Nasıl geçmiş anlamadım, Elli üç oldum,
Büyük bir ağırlık yüklenmiş, üzerime…
Yaş geçtikçe titreyip, sararıp soldum,
Kartal gibiydim, şimdi perde inmiş gözlerime…

Çıt sesini duyan kulaklarım, iyi duymuyor,
Siyah gür saçlarım, beyazlayıp seyrelmiş…
Ne giyersem yakışırken, 3 XL uymuyor,
Taşı bile öğüten dişlerim, şimdi körelmiş…

Şair diyordu! Yaş Elli üç, yolun yarısı eder,
Doğduk, büyüdük, hızlı şekilde gidiyoruz…
Hayatımda, dert, tasa, gam ve hep keder,
Bize kalsa, sonsuza kadar yaşamak istiyoruz…

Gençken, hiç durmadan futbol oynardım,
Mevkiim Şenol gibi kaleci idi benim…
Atladığımda, On saniye sonra, yere konardım,
Şimdi ne olacak halim, boyumla bir oldu, enim…

Yakışıklıydım, saçlarım uzun ve gürdü,
Yağmuru, bittikten çok sonra anlardım…
Kulaklarım duyup, gözlerim keskin gördü,
Etkinliklerde var, siyasetten yanlardım…

Aman Allah (cc)’ım, bu aynadaki kim?
Çocukken olmak istiyordum, hep…
Mühendis, Mimar, Doktor, Hâkim,
Yamalı ceket, kirli gömlek, delikti cep…

Siyah saçlarıma ne oldu, hani o yüz,
Azıcık yürüdüm mü ağrıyor belim…
Mekik çekerdim, doksan dokuz, yüz,
Şimdi üç defa çektim mi, tutmuyor elim…

Tansiyonum yüksek, bende çıktı şeker,
Kolesterol fazla, tedavi görüyorum…
İnsanlar, menfaat için birbirini eker,
Birilerin kafasına sanki çorap örüyorum,

Zaman geçti, olgunlaştım mı ne?
Sevgi, saygı, birilerini eleştirmek yok…
Bazı zaman diyorum, “senin neyine”,
Evsiz, elbisesiz, fakir, benim karnım tok…

Artık yürümek için baston mu gerek,
Kalkamıyorum, oturduğum yerden…
Eskisi gibi atmıyor düzgün yürek,
Kimseyi düşünemiyorum, geçtim serden…

Bu yıl içinde belki yurt dışına giderim,
Rektörüm Hamdullah Hoca’ya güveniyorum…
Ağzımda tüy kalmadı, 8 senedir derim,
Artık onlara demeye eriniyorum…

ERASMUS’a bakan Ercan hocamız
Adalet diyerek beni göndermek istemiyor…
Her yerde adaletsizlikle söndü ocağımız,
Bir baktım ki, tek orada Adalet deniyor…

Yine hayallere dalmış, rüya görüyormuşum,
Yaşamakta rüya gibi, bugün var yarın yoksun…
Zamanında çok koşup, kendimi yormuşum,
Elif gibi dik durursan, sen yay ve oksun…

Cevat Hoca okuyacak üç Kuluvellah bir Elham,
Biraz kendime gelerek ayağa kalkacağım…
Ne kadar düşünsem de bazen gelmiyor ilham,
Ocağın üzerinde yemek var, arada ona bakacağım…

Rahman derki, bu dünyada ne olacak böyle,
Hızlıca zahmetlice ve boşa geçen yıllar…
İnsan ne bıraktığına bakamıyor, gidiyor öyle,
Ne kadar gidersen, aşınmıyor gitmekle yollar…

Doğum günümü kutlamayıp, kutlayanlar,
Hepiniz benim misafirim, baş tacımsınız…
Çay şekerini kıtlamayıp, kıtlayanlar,
Siz neşe, sevgi, güzel, korku ve acımsınız…

Doğum günümü arayıp kutlayanlar ile
Bir borç bilirim, sizlere teşekkürü…
Herkes, hatta kıskanıp kutlamayanlar bile,
Birde her şeyden önemlisi, Allah’a şükürü…

09.03.2021
Araştırmacı Yazar