DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Keyfini Yaşadım / Rahman Ayhan

2010 yılında, ERASMUS programı dâhilinde Finlandiya’ya gittiğimde, ilk defa yurt dışına çıkmıştım…
Daha önce toplasan uçağa, ancak 4-5 defa binmiştim…
Sanırım 3 defa İstanbul, 2 defa ise İzmir yolculuğu yapmıştım…
Türkiye’nin çoğu kentini gezmiştim, ama uçakla değil, otobüsle ve uçak bize, çok pahalı ve lüks geliyordu…

KTÜ ‘den ERASMUS programınca gittiğim Finlandiya görevim bitmiş, geriye dönüş yaparak, İstanbul aktarmalı, Trabzon’a geliyordum…
İstanbul Atatürk havalimanında, Trabzon uçağını bekliyordum… Yine aynı uçağı bekleyen, başka yolcular arasında, ilaç mümessili bir arkadaşa rast geldim…
5-6 yaş kadar benden büyük olan bu arkadaşla beraber, halı sahada futbol oynardık…

İlaç mümessilleri, o dönemlerde bir devlet memurundan, 3-4 kat fazla maaş alırlardı…
Onlara her zaman, gıpta ile bakardık…

Bu durumlarını bizlere, her koşulda ve her vakit belli ederlerdi…

O dönemler, ilaç mümessilleri, aldıkları maaştan olacak, tarifi belli olmayan bir gurur ve kibir hali içinde idiler…
Hatta onlarla futbol oynamayı bu gururları yüzünden, bıraktım… Onlar, istedikleri gibi sert futbol oynarken, sen, onların ayağına az sert çıktığında, çok büyük olay oluyordu… Hemen hepsi, nazlı, nazik, çıtkırıldım idi… İşte bu arkadaşla eski günleri yad ederken, bir anons duyuldu…
Anonsta benim ismim okunarak:

“Sayın Rahman Ayhan lütfen, görevlilerin yanına gelerek, kendinizi tanıtınız” diyordu…

“Eyvah!
Eyvah ki, eyvah!…”

Çekin yaparken görevli bayanla tartışmıştım… Tartışma derken, öyle ağız dalaşı değil, cam kenarında ısrarcı olunca, görevli bayan bana, biraz bozulmuş ve kızmıştı…
Gerçi cam kenarı vermişti ama sanırsam, tartıştığımızı görevlilere bildirmişti… Yoksa beni niçin anons etsinler ki…”

Biraz çekindiğim için ilaç mümessili arkadaşla beraber, görevlilerin yanına gitmiştik…

“Şe, şe,
Şey Rahman Ayhan benim” dedim…

Görevli bayan: “Rahman Bey, Siz Business Class ta uçacaksınız” dedi…

İlaç Mümessili arkadaş bana hayretle, bense ona, şaşkınlıkla bakmıştım!

“Bu, Business Class ta nedir, ne oluyordu!
Uçacağıma göre, uçaktan beni atmayacaklar mıydı?…
Ama herhalde, bavullarla beni aynı yere koyacaklar!” diye, aklımdan geçirmiştim…

Üzgün ve ağlamaklı bir şekilde;

“Yaa, ben ne yaptım ki, ufacık bir tartışmayı bu kadar niçin büyütüyorsunuz?
Vallahi bir daha kimseye bir şey demeyip, kimseyle tartışmam… Bir şey yapmadım ama isterseniz, kırıldıysa, bayan görevliden özür dilerim… Ne olur beni bavullarla aynı yere koymayın! Orada üşüyüp ölürüm ”diye, onlara yalvarıyordum…

Daha önce yapmış olduğum 5 uçak yolculuğumu,
Özel bir havayolu şirketi ile beraber yapmıştım…
Özel havayolu uçakları halk otobüsleri gibi olduğundan, çok ucuza seyahat ediyordum…
Bazen koltuklar dolu olunca, ara koridorda mangal yakıp, piknik yaparak giderdik..
Hatta koltuklar arasına salıncak yaparak sallanır, çocukluğumuzu yaşar ve zamanın nasıl geçtiğini anlamazdık…

Hayatımda ilk defa THY ile yolculuk yapıyordum…
Ne olacak diye düşünürken, ilaç Mümessili arkadaş:

“Belki de THY ile bin defa uçtum,
Bir defa bile Business Class’ta beni uçurmadınız,
Sizin bu yaptığınız haksızlık ve onur kırıcı” deyince,

Business Class’ın, iyi bir şey olduğunu anlamıştım…
Hemen,

“İyi tamam, o kadar ısrarcı oldunuz, Business Class’ ta uçayım, bari” dedim…

Meğer uçakta yurt dışından gelen tek ben imişim ve kurallar böyleymiş…
Görevliler, beni alarak VİP bölgesine getirdiler…
Burada her türlü ikram vardı…
Uçağa ise diğer yolculardan ayrı bir kapıdan binmiştim…
Perdeyle ayrılmış Business Class bölgesin de
3 hostesin biri gelip, öbürü giderek benimle ilgileniyordu…

Arada, perdeyi çekip görmesi için ilaç Mümessili arkadaşa bir bakış atıyordum…
Ayakkabılarımı çıkarmış, ayaklarımı uzatmıştım…
Bir hostes, yemeğimi getirmiş beni yedirirken, diğeri ise bana masaj yapıyordu…

Yaklaşık olarak 15 gündür, yurt dışında olduğumdan, ayakkabılarımı çıkarıp uzattığım ayağımda,
Çorabım delinmiş, ayak başparmağım dışarı çıkmıştı…

Ama olsun Business Class’ta uçmanın hazzını ve keyfini yaşıyordum…
Gerçi iyi ki onlarla futbol oynamayı bırakmıştım…
Çünkü ilaç Mümessili arkadaş, diğer iİlaç mümessillerine bunu anlatsa, maç esnasında ayağımı kırıp, elime verirlerdi…

Neyse…
Yine de ucuz atlattık…

20.02.2021

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 45 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları