Şehrin Yiğitleri / Ramazan Seydaoğlu
Taşıyamıyor üstünde lanetli kavim
Beş beden büyük geliyor insanlık
Zulmün cenderesinde ateştir
Filistin’de Gazze’de çocukluk
Bir yıkıntıdan nasıl çıkar bir kedi
Yorulmaz mı hiç çocukları bu şehrin
Molozların gücü yetmedi mi ona
Gündüzün yükünü alıp da gecenin
Anne kucağında durur gibi olmuyor işte
Şehrin rahmına inince bombalar
Karanlık mı sema güneş mi küsmüş şehre
Taşlaşan kalplerle saldırıyor zorbalar
Yiğide şehadet bir muştudur öteden
“Ya Rab şâhid ol!” diyor nice masum
Çöl sıcağında sürülmüş medeni insanlık
Bırakıp gidemem diyor şehir namusum
Dursun baksın işte medeniyet denilen canavar
Çim gibi biçilirken insanlık ses vermez taş duvar
Sıkışacak yüreğim gitmez diyoruz böyle
Cehennemi bir halde va’dedilmiş topraklar