Hiç / Ramazan Seydaoğlu
tövbeler dedim bir daha söversem
ağız dolusıu kaçan trenlerin ardından
kaybolup gitti içimde onca sözler
bulutlar ötesine uzanan hayaller
kanım canım hüzünle yoğrulmuş
öksüz kalan bir mevsimde doğmuşum
fırtınalar boranlar eksilmemiş yüreğimden
temmuzda en şiddetli zemheriler yaşamışım
hasret pınarlarından kana kana içmişim
uçurtmasının kanatları dallara takılmış
bir çocuk edasıyla oturup ağlamışım
gözlerinin enginine dalıp yürümüşüm yalınayak
rüyalarımda boğulmuşum sensizliğe
çiçekleri barut kokan dağlardanım
hayallerine kör kurşun batan adamım
sabahın sisini sessizce dinleyerek uyanmışım ki
takvimler devirmiş yapraklarını gümbür gümbür
ve sen yoksun içim serseri bomboş bir bulut
ve herşey hiç olmuştu kocaman varlıklar içinde